Visverscheurende meerkoeten en dynamisch semi-statisch doodazen

Vandaag gaan Rolf en ik weer snoeken met doodaas. Het water behuisd, naast rovers van het meest voorkomende formaat, ook een respectabel aantal nóg grotere en vooral dikke snoeken. Je weet wel, van die breedruggige en hangbuikige. Helaas hebben we er tot op heden nog geen uit deze laatste groep weten te vangen, maar daar moet nu verandering in komen! Het relaas...

<Recap>: De afgelopen seizoenen hebben we het water meerdere malen met vooral kunstaas bevist. We konden snoeken tot in de 'negentig' voor even bewonderen, maar de échte monsters leken hun neus op te halen voor onze al dan niet ratelende en blinkende stukken kunstaas. Enkele sessietjes met driftende dobbers en een dode vis eronder, mondden op niets uit. Pech? Onkunde? Kan allemaal best, maar het zette ons wel aan tot denken. <Einde recap>.

Kort karperoverzicht

De tijd gaat snel. De blogs met updates vliegen me om de oren en ik kan het niet bijhouden. Jammer, want het is vaak even een ontspanmomentje om de belevenissen van mede bloggers te lezen en bekijken. Zelf kom ik er ook niet zo vaak als ik zou willen aan toe om iets te plaatsen. Ik heb wat ideeën en projectjes lopen die winterkarpers moeten opleveren. Daar kijk ik naar uit. Er wordt tussendoor gesnoekt in 'verloren' uurtjes. Hier wat karpergerelateerd materiaal van de laatste tijd en en binnenkort.

Een stek met potentie. Ze komen er 's winters.

Dagje zoekend doodazen

We hebben de ochtend en het begin van de middag dit keer, Wouter en ik. Om in te komen beginnen we op een bekende plek. Het is nog vroeg, dus kunnen we hier langs de weg nog even rustig ons ding doen zonder aangereden te worden. Tegen verwachting in, is het best taai. Zo nu en dan draait en schiet er een snoek door het wateroppervlak, maar ze lijken gefocust op de kleine, levende visjes. Het blijft toch elke keer apart om te merken dat ze een makkelijke hap laten liggen. Actiever binnentwitchen van het aas levert uiteindelijk een harde aanbeet voor mij op, juist op het moment dat de vis weer zakt. Een mooie mid-tachtiger is het zeker.
Als we na een uur vissen opruimen, wordt Wouter's enige nog in het water drijvende dobber onder getrokken. Het blijkt een lelijk mormel met vergroeiing in de staart.

Wouter's lijkenpikker

Zaterdag, een snoeksessie met Wouter. Zoals steeds beginnen we op nieuwe, potentiële stekken op grootwater. Zo hopen we meer goede plekken te ontdekken en onze keuze in stekken te vergroten. Daarbij, nieuw is bij tijden ook gewoon leuker. Drie haventjes en een vaart verbonden aan datzelfde water, leveren geen aanbeet op. De lucht is onderhand ook aardig opengetrokken. Lekker om te vissen, niet de beste omstandigheden. Ik heb liever wat grauwer weer met snoeken.

Soms loopt het volgens plan

De derde van de dag

Snoektijd! De afgelopen twee weken snoek ik weer regelmatig. Geen lange dagen maken, maar eerder vaak en kort. Twee uurtjes zijn genoeg, al is het om een uurtje netto te vissen. Deze korte tripjes worden besteed aan het zoeken naar nieuwe plekken waar de snoek zich ophoudt. Ook deze winter hebben Wouter, Rolf en ik besloten de handen ineen te slaan en de opgedane informatie te delen. Dat heeft ons afgelopen winter alle drie ons beste snoekseizoen ooit opgeleverd. De opgedane kennis van afgelopen jaar zal uiteraard weer worden ingezet en om nieuwe stekken te vinden hebben we ons zoekgebied uitgebreid.

Spiegelkarper uitzetting op TV

Afgelopen weekend is er door de Amsterdamse Hengelsport Vereniging weer karper uitgezet. Zaterdag zijn deze over diverse AHV-wateren verspreid en zondag zijn er onder het toeziend oog van enkele medewerkers van de lokale zender AT5 een aantal bij het Leidscheplein uitgezet. Hier het interview.

Een eerste wintersessie

Het was alweer even geleden dat Rolf en ik gezamenlijk met hengels aan het water waren. Vandaag doet zich weer een mogelijkheid voor en dat biedt tevens de gelegenheid om de nieuwe King Prawn boilie van ons beider aassponsor bij winterse watertemperaturen in te zetten. De watertemperatuur is namelijk onder de 10 graden gedoken en dan spreek je wat mij betreft over wintervissen. Niet of het sneeuwt of vriest boven water. Om het onszelf iets gemakkelijker te maken, hebben we ditmaal niet voor het grote water gekozen en heb ik twee dagen geleden een halve kilo verspreid gevoerd op alle interessante plekken in een gebied van 100x150 meter. De halve kilo zou net genoeg moeten zijn om het voer te herkennen en de vissen te activeren, tenminste, dat is onze theorie.

Vreemde voorvallen

Een avondje vissen met Wouter. Ondanks de lage watertemperatuur besluiten de we de avond voorafgaand nog wat te voeren. Logistiek gezien is dit eenvoudiger voor Wouter om te doen en hij neemt de taak voor zijn rekening. Ter compensatie verzorg ik het avondeten langs de waterkant.

Na een lange wandeling en wat werk kunnen we eindelijk onderuit zakken. De hengels liggen in, het eten pruttelt. We zijn laat. Filerijden gooide roet in onze plannen. Anyway, 19.50 uur, we liggen in en hebben tot 23.00 uur.

Net als ik het eten opschep, een run op mijn rechter hengel. Veel doet de vis niet en deze ligt dan ook snel op de mat. Daar loopt de vis leeg. Met ons voer. Ongelooflijk, wat heeft deze liggen schransen! Snel maken we een foto en zetten het beest terug.

Het Andere Vissen

Alweer een tijd geleden heeft er een artikel van mij in Dé Karperwereld nr. 77 gestaan. Voor hen die het niet gelezen hebben, maar toch graag willen, hierbij.

Een paar jaar geleden kwam ik tot de conclusie dat er een omslag in mijn karpervisserij moest plaatsvinden omdat mijn enthousiasme aan het afnemen was. Ik miste het avontuur en wilde weer vaker die jeugdige verwondering ervaren die ik als klein kind had. Mede door mijn steeds drukker wordende leven werd ik genoodzaakt om efficiënter met mijn vistijd om te gaan, waardoor zaken als voorbereiding en aanpak in een vast stramien verliepen. Ik ving mijn vissen, dus was ik goed bezig. Avontuur, nieuwsgierigheid en verwondering echter, werden daardoor steeds meer naar de achtergrond gedrongen, terwijl vissen juist leuk is omdat vissen meer is dan vissen vangen alleen. Daarom besloot ik om te kijken wat er nog meer binnen mijn visserij zou passen dat mij weer meer plezier en beleving in het vissen kon brengen. De oplossing was eigenlijk heel simpel: ik ging er vaker opuit zonder mijn hengels. Al gauw bestond mijn standaarduitrusting voor deze ‘vissessies’ uit een polaroidbril, een fotocamera en een filmcamera.

Filmtrailer karperfilms 2013

Er zullen de komende periode nog een paar films uit komen. Zo hebben jullie al een tijd de film van het AREA 51-project dat ik samen met Rolf in de afgelopen winter viste tegoed. Daarnaast heb ik met Wouter in de stad gevist en zal het tweede deel van Carp and the City vorm gaan krijgen en er is natuurlijk mijn grootwatervisserij. Hier alvast een voorbode van de komende filmbeelden. Stay tuned en abonneer je op mijn YouTubekanaal om niets te missen.

De afsluiting

De watertemperatuur is aan het dalen, merkbaar voelbaar als je lagere tijd in het water doorbrengt. Het lelieveld waar ik in vis is aan het afsterven, wat het binnenhalen van de karpers een stuk vereenvoudigd. Maar zitten ze er nog? Of houden ze zich nu een paar kilometer verderop op? De laatste middagsessie leverde niets op. Ondanks dat de tekenen er de voorgaande twee sessies al waren met het afnemende aantal aanbeten, kwam de blank toch onverwacht. Het kan zomaar gebeuren natuurlijk, maar is er een verklaring voor de omslag?

Hét Visblad, een rubriek en op de cover!

Plaatste ik onlangs al een bericht dat ik met een fotograaf van Hét Visblad op stap ben geweest, is vandaag vrijgegeven dat één van de gemaakte foto's ook nog eens de cover is geworden! Een rubriek én de cover!
Vanaf donderdag 24 oktober 2013 op de deurmat of verkrijgbaar in de winkels.

Film 'The Two Hour Project' (2-uren project)

Eindelijk is ie daar dan! Een impressie van de twee uur durende sessietjes. Rauw, gewoon zoals het is, zonder flitsende poespas.
Wil je de verslagen nog eens doorlezen, kijk dan hier.
Ik zou zeggen: zet 'm op de hoogste resolutie en zak 25 minuten onderuit.

Carp and the City part 17

Omdat Wouter en ik de afgelopen tijd niet al te veel mogelijkheden hebben gehad om in de stad te vissen, is het aantal stadssessies dit jaar beperkt gebleven. We hebben er dan ook goede zin in als we naar 'Het Café' rijden. Een stek die we niet eerder bevist hebben en na vanavond misschien ook wel nooit meer aan zullen doen. De stek ontleent zijn naam aan een 'postzegeltje' gras naast een brug waaronder zwervers tijdelijk huizen. Mannen met hun flessen en blikken goedkoop bier tussen fietsen, karretjes en oude matrassen en kartonnen dozen.

Er zijn mooiere plekken om te vissen. Er zijn echter weinig plekken waar een beperkt aantal boten passeert en daar hadden we na de twee voorgaande slechte ervaringen even geen zin in. Leeggesleurde molens, bijna kapotgevaren hengeltoppen en beschonken en/of onervaren mensen aan het roer. Vanavond een rustiger stek dus.

The Dark One

De kou dringt door mijn waadpak heen en het is lang zo prettig niet meer om de hele tijd in het water te staan of zitten. De sessie is ondertussen drie uur op weg. Elk half uur werp ik opnieuw in om te kijken of de krabben mijn haakaas hebben gevonden. Dat houdt me redelijk warm, maar ik merk dat mijn spieren stijver worden. Telkens zijn minimaal twee van de drie boilies aangevreten of verdwenen. Ik geeft het nog een uurtje, dan pak ik in.

Geen tekenen meer van tussentijds stekbezoek. Mocht het echt een andere visser zijn, dan dan zal ie met het krabbengeweld wel snel opgeven. Het is alleen jammer dat het geen ongelukje zou kunnen zijn, mocht er hier iemand met hengels belanden. Ach, ik heb hier goed gevangen en er wachten andere uitdagingen.

Is het plezier er nog?

Het weer is ten opzichte van de laatste sessie niet veel veranderd, al is het vandaag bewolkt. De tekenen lijken dus goed voor een leuke en succesvolle sessie. Na een flink stuk lopen kom ik bij de stek aan. Daar bekruimpt me een unheimlich gevoel. Onbekende voetstappen in de opgedroogde aarde naast mijn paadje! Ik kijk verder rond en ontdek meer signalen dat er iemand op mijn plek heeft gestaan. Toeval? Aflegger? Helemaal hier? Of ben ik te achterdochtig?

Een spiegelhol?

Als ik uit het raam kijk is duidelijk dat het nagenoeg windstille, zonnige komende uren zullen worden. Niet bepaald de beste visomstandigheden, maar eigenlijk 'moet' ik wel gaan. De komende drie dagen zit vissen er niet in en gevoelsmatig 'moet' ik mijn stekken toch geregeld afvissen. Een verplichting die eigenlijk geen verplichting is. Het voelt gewoon zo. Voer ik, dan zitten er ook consequenties aan. Ik ben niet zo van het halfslachtige vissen.

De chocoladespiegel

Het is licht bewolkt en windje 3. Gewoon lekker weer om te vissen. Ik nestel me op mijn plekje in het water en werp de rigs naar waar ik ze wil hebben. Ik zoek mijn zitsteen op en ga zitten. De golfjes slaan stuk op mijn waadpak ter hoogte van mijn buik. Tevreden kijk kijk ik om me heen. Wat een toffe plek is dit toch!

Een half uur later wordt er een hengeltop kromgetrokken en klinkt een hoge toon. Het is de middelste hengel. Onderhand verwacht ik het ook wel een beetje met de snelle aanbeten van de laatste tijd.
De lijn blijft achter de lelies haken, maar de dril verloopt soepeltjes. Ongeveer drie minuten na de aanbeet druk ik de haak uit de bek van een klein, lichtgekleurd schubje. Even de ontlasting checken, maar geen teken van mijn voer. Het zegt niet alles, zeker gezien de vrij hoge doorloopsnelheid van het voer, maar toch is het altijd lekker om bevestiging te krijgen. De vis mag snel weer terug.

In Hét Visblad

Gisteren ben ik een dagje op stap geweest met een fotograaf van Hét Visblad. Vandaag is het volgende op FaceBook geplaatst:

- vissen als vorm van revalidatie -

Na 4,5 jaar wachtlijst kwam er begin 2011 op het nippertje een donorhart beschikbaar voor Amsterdammer Boudewijn Margadant. Een indrukwekkend verhaal. Het is immers nog al niet wat: een harttransplantatie... Gelukkig gaat het sindsdien steeds beter met deze rasechte karpervisser. Sterker nog, Boudewijn kan sinds een tijd - zij het nog aangepast en alleen in korte sessies - gelukkig zijn hobby weer oppakken. Waar karpervissen vroeger louter een passie voor hem was, is het sinds zijn operatie - en tot op de dag van vandaag - zelfs een vorm van revalidatie voor Boudewijn. Wij van de redactie zeggen: RESPECT!

Die korte vissessies leggen Boudewijn ook qua vangsten trouwens geen windeieren. Want zijn vangsten zijn opmerkelijk. De uitdaging van een middagje op pad met onze Visbladfotograaf Milan Rinck durfde deze doorzetter dan ook wel aan...

Gisteren was het dan zover. Of er gevangen is, en hoe deze korte sessie verliep? Je ziet het in het komende Visblad, dat rond 24 oktober op je deurmat ploft.

Boustails goes Denemarken - foto's

Mijn eerste 'vakantie' sinds 2002 zit erop. En ik heb genoten. Snoeihard! Waarom? Kijk maar eens.

Denemarken, here I come!

Mijn eerste en tot nu toe enige 5 kg.

2002 was de laatste keer dat ik op vakantie ben geweest. Daarna was het niet meer verantwoord en nog wat later was ik er gewoonweg niet meer toe in staat door mijn almaar slechter wordende hart.

Nu ik met een nieuw hart telkens stappen kan maken is na letterlijk een eerste stap, een eerste verjaardag, een eerste keer vissen en een eerste kroegbezoek de eerste , weliswaar korte, vakantie daar in mijn hernieuwde leven.

Warrels, two-tones en schubben, what's next?

Terug op de Juppenput. Om hier met goed gevolg een vis te haken is een waadpak eigenlijk onontbeerlijk. Een rubber boot is in verband met het stuk lopen naar de stek wat mij betreft geen optie, maar het lelieveld waar ik mijn stek heb gekozen is onder water te dicht begroeid om er een vis doorheen te kunnen loodsen. Een waadpak biedt dus uitkomst en als de golfslag niet te hoog is kan ik bijna tot midden in het veld lopen.

Succes in het verschiet?

Op het voer

Er wordt een middag aan stekken zoeken op het open water systeem besteed. Eén stek is bekend grond- en watergebied voor me, omdat ik er in het voorjaar menig observatie- en vistripje heb gemaakt; de Takkenstek. De ander is nieuw voor mij en ligt een paar kilometer verderop, maar met dukdalven en zo ongeveer het enige lelieveld in de nabije omtrek, waarschijnlijk een 'killer'. Ik ben nu eenmaal groot fan van lelies! Gedurende twee dagen gaan mijn favoriete Monstercrabjes te water. Dan is het tijd om te vissen.

Filmtrailer The 2 hour project

De beelden zijn geselecteerd, een begin is gemaakt. Hier alvast een trailertje.
Om de sessieverslagen nog eens door te nemen kan je hier kijken.

Middagje mobiel afstandvissen

Buiten de 2-uren sessies wordt er ook 'gewoon' gevist. Gisteren ben ik een school vissen op het spoor gekomen die zich op een ondiep deel van het water ophield. Het waren voornamelijk kleinere torpedo schubjes, maar ook enkele projectspiegels en drie grote schubs. Na ruim een uur observeren vond ik het mooi geweest en had zich een idee van mijn aanpak voor vandaag gevormd.

Met twee 9 ft. Dwarf hengels, een schepnet, een onthaakmatje, een emmer Crushies en een schoudertas arriveer ik op de plek waar gisteren de vissen zwommen. Het lijken er vooralsnog een stuk minder, ondanks dat de omstandigheden onveranderd lijken. Het is echter nog vroeg en misschien moet de zon wat langer schijnen eer ze zich hierheen verplaatsen of actiever gedragen.

2-uren project - deel 13 - De afsluiting

Twee piepen, een vis dient zich aan

Een wat verlaat, laatste 2-uren-project-verslag. Het is al even geleden dat ik de laatste sessie gevist heb, maar ik wilde hem jullie niet onhouden.

De afgelopen dagen ben ik regelmatig bij de slootstek en de Loederpoel geweest. De stekken lagen min of meer op de route naar een ander water waar zich momenteel mijn hoofdvisserij afspeelt. De sloot deed ik dan kort aan om te kijken of er nog vis zwom. Puur uit nieuwsgierigheid. Het lijkt erop dat het een goede keuze is geweest om te stoppen, want ik zag er bijna geen vis meer zwemmen, al blijven het zeer korte momentopnames. De Loederpoel ben ik trouw, minimaal om de dag, van wat Crushies en boilies blijven voorzien. Na het laatste verslag ben ik een keer visloos huiswaards gekeerd en nu is het tijd om dat goed te maken. :)

Carp and the City part 16

Wouter's hengelsetup voor de nacht

Bij wijze van uitzondering pakken Wouter en ik een nachtje stadsvissen in plaats van het gebruikelijke avondje. De stek waar we neerstrijken hebben we het afgelopen jaar ook al bevist, namelijk de Dealerstek. Rustig zetten we de boel klaar en eten we wat. We verwachten pas na 23.00 uur de eerste actie, al weet je natuurlijk nooit.

Iets voor middernacht een aanbeet op een van mijn hengels. De vis doet zijn best, maar heeft niet veel in te brengen en al snel dirigeer ik de vis boven het wachtende net. Een stoer, maar vrij mager grachtenschubje.
Tijdens het maken van wat foto's zien we een kolonne politieauto's en motoren, een ME-busje en een brandweerwagen de gracht aan de overkant oprijden. Blauwe lichten flitsen over het water en de gevels van de grachtenpanden. Een inval?

Nieuwe stek, nieuwe kansen

De afgelopen dagen ben ik diverse malen langs het water gereden en gelopen, in de hoop een aanknopingspunt te vinden. Al op de eerste dag was het aan de Juppenput raak. Twee mooie, langgerekte schubs zochten hun weg door het groene leliewoud. Rustig zwemmend, soms naar beneden duikend om even wat happen op de bodem de nemen. Hoe perfect wil je het hebben? Een paar dagen later werd er gevist. Hier een aantal foto's:

Letterlijk 2 seconden voor de middelste
hengel voor de 2e maal afloopt

 

Juichkreten in de avond

Hierbij een fotoverslag van een avondsessietje met Wouter.

De vis blijft gaan. Wat heb ik er in godsnaam aan?!

Jubelstemming!

's Middags zie je activiteit voor de kant. Je voert wat Instant 8 in de hoop ze in de buurt te houden. 's Avonds ga je met een vismaat terug. Beiden prikken jullie vier steuntjes in de grond en leggen de rigs op een mooi plekje. De duisternis valt in. Er wordt over van alles gesproken. Af en toe klinkt het geruzie van meerkoeten, eendengekwaak en gespetter van witvis, twee keer zelfs een springende karper. Auto's rijden langs. We zijn expres niet onder de lantaarnpaal gaan zitten. Ondertussen is de duisternis ingevallen. Het water dampt. Groepjes provocerende jongeren en hardlopers passeren. Dan piepen en een zakkende hanger op je linker stok. Je pakt hem op en weet door de aanbeet wat het is. 'Brasem' meld je je vismaat. Even denk je vast te zitten, maar dan begint het te zwemmen. 'Toch karper' corrigeer je verheugd en ietwat verbaasd. Minuten later steekt je vismaat het net in het water. Bij de tweede poging zit ie er in. Je vismaat knipt zijn hoofdlamp aan. Dan kraam je opeens allebei onzin uit en heerst een jubelstemming. We dragen de vis gezamelijk naar de mat. Daar wordt ook vooral de lengte van de vis duidelijk. BAM!

2-uren project - deel 12

De linker hengel klapt krom

Straks zal het voor het laatst zijn dat ik hier mijn steunen in de grond prik en de rig voor de overhangende takken langs gooi. Het uitzicht begint te vervelen, alle handelingen gaan te routinematig. De onvoorspelbaarheid is er vanaf. En bovendien, er zijn al flink wat mooie vissen uit gekomen! Dat gaat allemaal door me heen als ik de Crushies en bollen op de twee plekken gooi waar het straks moet gaan gebeuren. Op de terugweg handel ik wat andere dingen af en ruim ander half uur later ben ik weer op weg naar de stek.

Voor de donkere uurtjes; Betalights en Kitmarkers

Licht in de duisternis
(Foto copyright Kitmarkers.nl)

Zodra het donker wordt kom je bij het penvissen al snel in de problemen doordat je je dobber niet meer (goed) kunt zien. Hiervoor zijn kant en klare lichtdobbers op de markt die op batterijen werken. Deze heb ik door de jaren heen een aantal maal gebruikt, maar uiteindelijk afgeschreven. Wat mij betreft zijn deze te lomp. Of laat ik het zo zeggen, ik ben er nog geen tegengekomen die me bevalt. Om toch subtiel te kunnen vissen en het liefst met de pennetjes die ik overdag gebruikte, brak ik een deel dat net iets groter was dan een breekstaafje van de antenne van mijn dobber af. Zo kon ik een breekstaafje door middel van een stukje siliconenslang bevestigen zonder dat de pen uit balans raakte. Het nadeel van breekstaafjes is echter dat ze maar ongeveer een uur of tien meegaan. Genoeg voor een nachtje penvissen, maar je kon ze maar eenmalig gebruiken. Er zaten twee staafjes in een zakje en als je de tweede niet vrij kort na openen gebruikte, kon je deze weggooien.

Even snel tussendoor

Het is warm en ik ben het toetsenbord en beeldscherm ook wel zat, dus is het tijd voor wat anders. Over iets minder dan vier uur staat een afspraak. Een 2-uren sessietje doen? Het is eigenlijk wel weer eens tijd om rond te fietsen met een hengel in de hand. In de vriezer ligt nog een voorraadje voorgeknipte stukken broodkorst die kunnen dienen als haakaas. Twee gewone sneetjes witbrood dienen als voerbrood en ik steek ook een restantje kattenbrokken in mijn tas. Het wordt de komende twee uur pakken wat ik pakken kan.

2-uren project - deel 11

Na eerder op de dag het kanonnetje gevangen te hebben, ben ik terug voor een korte avondsessie op de Loederpoel van 22 uur tot middernacht. Als het goed is dus dé, of in ieder geval een, aasperiode.
Er is veel activiteit in het water als ik aankom. Schokkende rietstengels, draaiende en spetterende witvis, bellenplakkaten en soms een deining vanuit de waterplanten. 21.55 uur steken mijn hengels door het riet en staat de boel op scherp.

2-uren project - deel 10

Met enige voldaanheid kijk ik naar de opening in het struikgewas waar achter het paadje loopt dat naar de slootstek leidt. Ik heb het netjes gehouden. Alleen iemand die goed kijkt en er naar op zoek is ziet de ingang. Snel loop ik naar het water om te voeren. De kutkoeten zijn even nergens te bekennen. Mooi. Snel voer ik de gangbare twee handjes Crushies en 15 en 20 millimeters op de stekken en haast me naar de supermarkt.

Bijna tweeëneenhalf uur later ben ik terug. Een oude vriendin hield me op tijdens het boodschappen doen. Het water ligt er rustig bij. Spetterende witjes, een langszwemende brasem en nog altijd geen kutkoetenfamilie te bekennen. Een pendelworpje en de rig van de rechter hengel vliegt in een boogje langs de overhangende takken naar zijn plaats. Toploodje op de lijn en nog twee boilies en drie stukjes Crushies gaan richting rig. Niet teveel, een aanbeet moet snel afgedwongen worden. Voor de linker hengel geldt eenzelfde routine.

2-uren project - deel 9

Mijn bepakking voor de 2-uurs sessietjes

Ik heb er onderhand aardig wat slootsessies opzitten en ik kan niet anders dan heel tevreden zijn. Over het aantal vissen per gevist uur in de sloot ben ik meer dan te spreken. Op de poel loopt het echter een stuk minder. Drie blanks tot nu toe. Als ik zie hoe goed ze in de sloot op het voer zitten, sla ik op de poel ergens de plank flink mis. Omdat ik telkens maar twee uurtjes vis en dus niet op de vis kan wachten, verplaats ik mijn sessietjes naar de avond. De middagen leveren immers niets op. Ik heb al één keer eerder een avondsessietje gedaan, maar daar verbindt ik nog geen conclusies aan.

2-uren project - deel 8

Snel voeren, straks terug om te vissen

Ondanks dat de luchttemperatuur volgens de voorspellingen een graad of vijf lager zal liggen, ben ik op weg naar de slootstek. Ik haast me, want het voer ligt er al dik twee uur in. Ben benieuwd of die kutkoeten nog wat voer voor de karpers hebben overgelaten want de gevederde terroristjes kwamen al aanzwemmen toen ze me tussen het groen zagen staan en ik nog niet gevoerd had. Zal ik nog zo'n gigant kunnen vangen als tijdens de vorige sessie?

Bij aankomst verzorgen de koeten hun verenkleed in de takken aan de overkant. Dat betekent óf karper op de stek óf ze hebben al het voer opgedoken en opgegeten. Snel prik ik de banksticks in de grond en werp de rigs met een onderhands worpje op hun plek. Beide in één keer goed. Altijd prettig. Ik draai me om en zie in mijn ooghoek de rechter hengel al kromslaan. De Carpsounder laat van zich horen en de zwaar afgestelde slip komt op gang.

2-uren project - deel 7

Windstilte voor de regenbui

Met alles wat er op de planning staat kan ik eigenlijk niet vissen, maar er wordt regen verwacht en dat is voor het eerst sinds dagen. Daarbij waait het harder dan normaal en blaast de wind vanaf de plas de sloot in. Een telefoontje en begrip van mijn toehoorder scheppen precies genoeg ruimte in mijn schema om er een korte sessie aan te wijden. Een rit naar het water en een halve kilo bollen en Crushies doen het voorwerk. Een race door de supermarkt en een meewerkende kassière maken dat ik anderhalf uur later met visspullen op weg ben naar het water.

Omdat ik door bomen omringd word, neem ik slechts een normale paraplu en regenpak mee ter bescherming tegen de regen. Tijdens het opbouwen vallen al de eerste druppels. De jonkies van het kutkoetenpaartje zijn uitgekomen. Twee stuks slechts, gelukkig. De ouders duiken om en om. De kuikens worden grootgebracht met Instant 8.
De linker rig gaat weer onder het eigen kantje, de rechter in het midden van de sloot. Een paar losse Crushies er omheen en ik kan gaan zitten. Alles ligt onder handbereik en klaar voor gebruik.

Door andere ogen gezien

Dit artikel is gepubliceerd in Dé Karperwereld nr. 90

Je kruipt en wandelt door het leven, op je zesde leer je vissen en dat doe je tot aan je dood, op je drieëndertigste… Dat is in het kort mijn verhaal.

Als je in een ziekenhuisbed ligt, ‘geketend’ aan slangen en elektroden, en nauwelijks meer op je benen kunt staan door een falend hart, dan ga je bij jezelf na wat je leven eigenlijk voor inhoud heeft gehad. Heb ik alles bereikt wat ik wilde bereiken? Was ik gelukkig? Waar heb ik nu eigenlijk plezier aan beleefd? Wie zijn er belangrijk voor mij? Wat is er eigenlijk belangrijk voor mij? Dat soort dingen. En als vissen een belangrijk deel van je leven heeft uitgemaakt, dan is het logisch dat je ook daarop terugblikt.

 

2-uren project - deel 6

De stek aan de sloot lijkt bezocht. Onkruid is platgedrukt en er zijn twee takken afgebroken die ik zo zorgvuldig bij elke sessie opzij boog en achteraf weer in oorspronkelijke positie bracht. Ben ik nu al ontdekt? Ondanks al mijn voorzorgsmaatregelen?
Dan valt mijn oog op een afgescheurde condoomverpakking onder een brandnetel. Een beetje een geruststelling. Dat ze juist dit plekje hebben weten te vinden! Snel het voer erin en boodschappen doen.

Vissen aan de oppervlakte? Penvissen? Karperboek? KWO?

Vis je graag aan de oppervlakte? Ben je een penvisser? Benieuwd naar mijn belevenissen? Wees er dan snel bij want de laatste exemplaren van mijn boek zijn nu ook te koop in de webwinkel van Karperwereldonline. Nu slechts €29,95 incl. verzenden en dat voor 288 pagina's beleving!

2-uren project - deel 5

Vandaag een avondsessietje op de Loederpoel zelf. Dit omdat het gisteren en vandaag wat kouder is geweest, maar nog meer omdat het gewoon tijd werd om de wilgenstek te bevissen.
Ik krijg het water in zicht. Er zit iemand. Hengels. Wat doet die nou weer hier?! Ben ik ondanks mijn voorzichtigheid bij het voeren toch gespot? Toeval?
Ik ben opgemerkt en de man staat op uit zijn stoel. Hij kijkt naar mij, ik naar hem. Een stand-off, als in een scene uit een spaghetti western. Fuk it! Ik zet mijn spullen neer als blijk van mijn vastberadenheid.

2-uren project - deel 4

Ondanks de relatief lage temperatuur kies ik vandaag voor de slootstek. Vooral ingegeven door het zonnige weer. Toch wordt het onderhand wel eens tijd om de Loederpoel zelf te bevissen. Dat moet de eerstvolgende mogelijkheid maar gebeuren. Als ik in de opening tussen de bomen en het struikgewas ben aangekomen, valt mijn blik direct op twee stofwolken in het water. Vis! Ik pak een handje Crushies en voer ze samen met een paar hele bollen stuk voor stuk ruim rond de twee stofwolken. De kutkoeten komen al gehaast aanzwemmen. Zo snel mogelijk spoed ik me naar huis om te regelen wat geregeld moet worden.

2-uren project - deel 3

Ik heb er zin in. De succesvolle, eerste sessie smaakt naar meer. Het blijven toch geheimzinnige beesten ergens, die karpers. De vis had zonder dat ik ook maar iets gezien had mijn haakaas weten te bereiken en dat op 40 cm. water.
Het paartje koeten dat even verderop nestelde, zwemt nu met drie jongen boven mijn twee uur eerder gevoerde bollen. Eén van de volwassen beesten duikt en komt met een bol naar boven. Vervolgens trekt de hele familie zich terug tussen de takken aan de overkant. Hopelijk was het de laatst overgebleven bol die ik had gevoerd...

Carp and the City part 15

Drillen vanaf de brug

Carp and the City continues! Omdat de stadsvisserij Wouter en mij om meerdere redenen is bevallen, willen we er dit jaar een vervolg aan geven. Ter inspiratie van de nog komende sessies spreken we een avond af om potentiële stekken te bespreken en de Carp and the City-film van het afgelopen jaar te bekijken. De insteek zal het zelfde blijven. Relaxt een avondje vissen waarin we binnen een paar uur een aanbeet proberen af te dwingen.

Wouter heeft twee dagen van tevoren gevoerd op een stek die hij eerder heeft bevist. Dit keer zijn we met zijn tweeën. Om meer over de stek te weten te komen, maar natuurlijk ook om vis te vangen. Door wegwerkzaamheden staat het verkeer in de hele stad vast en is het pas om 19.30 uur dat we op de stek arriveren. Bij het uitladen van de auto begint het ook nog te regenen. Lekker.

In Karpfen!

Voor de tweede keer is er een artikel van mij in 'KARPFEN', de Duits/Oostenrijkse editie van 'KARPER magazine', gepubliceerd. Het betreft hier de Duiste versie van 'Observaties, doe er je voordeel mee!'. De Duitse versie heet 'Augen auf!'

2-uren project - deel 2

Het is nog fris als ik bij de sloot bij de Loederpoel aankom. Brasems paaien tegen de in het water hangende boomtakken en struiken aan de overkant. Ze zijn aardig aan de maat. Zowel links als rechts van mijn plek voer ik twee handjes 15 en 20 mm bollen. Daarna voorzie ik de plek op de Loederpoel zelf van voer en ga weer op huis aan.

Een goede anderhalf uur na voeren ben ik terug, nu met visspullen. Zo geruisloos mogelijk werk ik me door de bramenstruiken heen en maak vervolgens mijn spullen in orde. Ik kies voor beide hengels voor een vrij simpele 15 cm. lange onderlijn van 'Strip-it' -materiaal en vis deze aan een zogenaamd 'double loop systeem' van Free Fall. De linker rig komt een meter of zes naar links onder de eigen kant te liggen, de rechter een meter of vijf naar rechts, in het midden van de sloot. Toploodjes zorgen ervoor dat ik met strakke lijnen kan vissen. De rigs liggen relatief dicht bij elkaar, dus zal bij een aanbeet de andere plek tijdens de dril verstoord worden. Maakt niet uit, want ik ga per sessie voor één vis.

Oppervlaktevissen - Succes doortrekken

De vlokvis, groter dan ik dacht

Na de zo succesvolle middagsessie van gisteren ben ik weer op pad. Als je de mogelijkheid hebt, waarom dan niet het succes proberen door te trekken? Op weg naar het water scoor ik bij de bakker een halfje bruin ongesneden. Bruin omdat iedereen met wit vist. Een voorraadje oude sneetjes brood dient als voerbrood.

Evenals gisteren is er in het begin van de sloot geen teken van karper te ontdekken. Pas halverwege weer de eerste kolken en deiningen, al gaat het er een stuk minder heftig aan toe dan eerder. Van kruisende en happende karpers echter nog geen spoor. Misschien komt dat nog zodra de zon op het water schijnt. Die moet eerst boven de bomen uitkomen. Duurt nog een kwartiertje, schat ik.

Oppervlaktevissen - Juiste moment, juiste plaats

Het is rond het middaguur als ik de deur uit stap. Mijn struinspullen gaan mee, al heeft de tocht meer als doel om wat stukken water te verkennen voor komende twee-uurs sessies. Daarover een andere keer meer. Het waait flink, maar dat is wel zo aangenaam met de heersende temperatuur. Na wat wateren bezocht te hebben, besluit ik een kijkje bij een met lelies begroeide sloot te nemen. Goede kans dat ik hier wat karpers zie. Een flink stuk omrijden, maar met de heersende omstandigheden kan ik er misschien wel een vis meepakken.

2-uren project - deel 1 - intro

Eindelijk heb ik naar mijn mening een geschikt water voor mijn ultra korte sessietjes gevonden. Ik ben namelijk op zoek geweest naar een plek om tussen de andere bedrijven door toch even te kunnen vissen. Liever regelmatig, kort aan het water, dan een enkele keer lang.

 

 

Meerdere sloten en vaarten verbinden vijvers met een grotere plas. Deze laatste leek me echter voor mijn doel ongeschikt. Eén van de vijvers, de Loederpoel, wordt nauwelijks bevist. Waarschijnlijk omdat het een niet al te groot watertje betreft dat een halve meter diep is en 's zomers begroeid met wier. Toch zie ik er mogelijkheden. Temeer omdat ik er in het verleden karper heb zien azen en zonnen. Het nadeel is dan weer dat de Loederpoel aan één kant vrij open is, waardoor ik vanaf de weg snel gespot kan worden. Een goed alternatief is een sloot die de Loederpoel met de andere waterpartijen verbindt. De kanten langs deze sloot zijn nagenoeg onbegaanbaar door de steile oevers, de dichte begroeiing en de vele bramenstruiken. Niets voor andere vissers, dus echt iets voor mij!

Watervlooienexplosie!

Naar mijn ervaring is er in mijn omgeving twee keer in het jaar een watervlooienexplosie. Onlangs was de eerste. De vissen een boilie of maiskorrel voorschoten heeft geen enkele zin. Een broodkorst of kattenbrok wordt bijna altijd genegeerd. Een foampje, zogenaamde Zig Bug of kunstvlieg biedt een enkele keer soelaas.
Meer info over de watervlo kan je hier vinden.
Hier een filmpje gemaakt met een oud fototoestel (excuus voor de kwaliteit) en wat foto's.

Zoals te zien is happen de karpers alleen in het licht. Dit is omdat de watervlooien zch daar bevinden. 's Nachts zul je grotere dichtheden op de plekken aantreffen waar straatverlichting in het water schijnt.

De Kleidijkspiegel

Eén stap en er hangt een flinke brok aan je voeten

Vandaag zijn Rolf en ik zonder plan in de auto gestapt. De stek zal op gevoel gekozen worden. Niks geen voorbereiding, puur op intuïtie en aanblik. De eerste twee wateren 'voelen' niet goed aan. Het derde is ons te druk met waterrecreanten en bouwwerkzaamheden, maar het vierde bevalt ons al snel. We volgen het water ongeveer twee kilometer, tot we een plek op een dijkje hebben gevonden die ons genoeg mogelijkheden lijkt te kunnen bieden. Enkele kleine lelieveldjes en een mooie rietkraag in een bocht. Op een goede driehonderd meter bevindt zich zelfs een brug.

Week van de extreem korte film - dag 7

7 dagen lang elke dag een kort filmpje. Duur maximaal 5 minuten. Niet eerder gepubliceerde beelden. Geen begin en geen eind.

Vandaag de zevende en tevens laatste. 'Bare hand fishing with Rolf'.

Week van de extreem korte film - dag 6

7 dagen lang elke dag een kort filmpje. Duur maximaal 5 minuten. Niet eerder gepubliceerde beelden. Geen begin en geen eind.

Vandaag de zesde van de week. 'Karper vs Meerkoet'.

Week van de extreem korte film - dag 5

7 dagen lang elke dag een kort filmpje. Duur maximaal 5 minuten. Niet eerder gepubliceerde beelden. Geen begin en geen eind.

Vandaag de vijfde van de week. 'Snoek onderwater'.

Week van de extreem korte film - dag 4

7 dagen lang elke dag een kort filmpje. Duur maximaal 5 minuten. Niet eerder gepubliceerde beelden. Geen begin en geen eind.

Vandaag de vierde van de week. 'Goooodmorning!' Is de belevenis ver te zoeken als je nog niet helemaal wakker bent?

Week van de extreem korte film - dag 3

7 dagen lang elke dag een kort filmpje. Duur maximaal 5 minuten. Niet eerder gepubliceerde beelden. Geen begin en geen eind.

Vandaag de derde van de week. 'De dril van een metersnoek'

Week van de extreem korte film - dag 2

7 dagen lang elke dag een kort filmpje. Duur maximaal 5 minuten. Niet eerder gepubliceerde beelden. Geen begin en geen eind.

Vandaag de tweede van de week. 'Wouter en de opstandige karper'.

Week van de extreem korte film - dag 1

7 dagen lang elke dag een kort filmpje. Duur maximaal 5 minuten. Niet eerder gepubliceerde beelden. Geen begin en geen eind.

Vandaag de eerste van de week. 'Just a carp'

Boustails' Week van de extreem korte film

Boustails' Week van de extreem korte film.
7 Dagen lang elke dag een kort filmpje.
Duur maximaal 5 minuten
Niet eerder gepubliceerde beelden.
Geen begin en geen eind.

Wanneer?
Aanvang: Zondag 2 juni 2013
Eind: Zaterdag 8 juni 2013
Elke dag om 8.00 uur

Weer struinend eropuit

Eindelijk schijnt de zon weer en de luchttemperatuur is zowaar al voor de derde dag achtereen boven de 16 graden gestegen. Naar buiten dus, zelfs al is het voor slechts drie uurtjes. Nu zijn het nog vooral momentopnamen waarvan je het hebben moet, dus gaat mijn voorjaarsmotto 'toeslaan als het kan' gaat nu nog meer op, waar ik na de paai vaak genoeg vissen 'laat schieten' om een ander doel te bereiken.

Ik fiets mij bekende potentiële voorjaarshotspots af. Dit zijn overigens niet per definitie de ondiepste plekken. In het tweede slootje dat ik aandoe, zie ik de eerste. Geen buffel, maar vis is vis en hij hapt zo af en toe wat flauwig naar blaadjes en ander vuil.

De tocht naar Rolf

'Ik heb er één ouwe!' Een hele blije Rolf klinkt uit mijn telefoon. 'Kan je straks wat foto's komen nemen? Kan je meteen m'n plekkie zien. Dit ga je gaaf vinden! Het is alleen wel een klote-eind lopen. Hoop dat je dat niet erg vindt.'

Ik zit een goede kilometer verderop te vissen en wil eigenlijk nog een uurtje doorgaan, maar ben ook wel benieuwd naar zijn stek waar hij zo vol van is. Hij zit er in het water in een brede rietkraag en het is een heel eind door moerassig gebied lopen waar je je ook nog eens door het 'kale bos' moet worstelen, zoals wij het gebied met jonge, vrij kale boompjes noemen. Ik zag het niet ztten om daar te gaan vissen, gewoonweg te vermoeiend voor me, maar Rolf wilde het avontuur aangaan. Ik hak de knoop door. 'Ik kom eraan'.

Nieuw artikel in Dé Karperwereld

In het meeste recente nummer van Dé Karperwereld, nr. 90,  is er weer een artikel van mijn hand verschenen: 'Door andere ogen gezien'.
Een verhaal over mijn strijd tegen de dood en de vangst van onder meer een machtige spiegel.

Je kruipt en wandelt door het leven; op je zesde leer je vissen en dat doe je tot aan je dood; op je drieëndertigste... Dat is in het kort mijn verhaal.

Een poeltje, een buis en karper

De zoektocht naar karper is vandaag tot nu toe vruchtloos gebleven. Zoals altijd in het voorjaar, neem ik ook nu weer even de tijd om 'het Poeltje', zoals ik het noem, goed te scannen. Het is een onooglijk watertje. Foeilelijk en ondiep, slechts 30 tot 40 cm. en op één hoekje na omsloten door kantoorpanden. Willen de karpers hier komen, dan zullen ze door veertig meter buis moeten zwemmen. Deze is vanaf de kant nauwelijks waarneembaar, maar verraadt zich door een zachte in- en uitstroming. De buis verbindt het poeltje met een gracht.